کد مطلب:5429 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
فرجام سخن از کلام فاطمه
حضرت زهراعلیها السلام در خطبه ای كه به خطبه فدكیه معروف است، رسالت پیامبرصلی الله علیه وآله را همراه با مهربانی و رحمت خاصه، چنین معرفی فرمود:
ای مردم! بدانید من فاطمه ام! و پدرم محمّد است، كه صلوات و درود خدا بر او و خاندانش باد.
آن چه می گویم آغاز و انجامش یكی است - و هرگز ضد و نقیض در آن راه ندارد - و آن چه را می گویم غلط نمی گویم، و در اعمالم راه خطا نمی پویم.
پیامبری از میان شما برخاست، و به سوی شما آمد كه از رنج های شما رنج می برد، و به هدایت شما علاقه وافر داشت و نسبت به مؤمنان مهربان و رحیم بود.
اگر در جست و جوی نسب او را برآیید می بینید او پدر من بوده است، نه پدر زنان شما! و برادر پسر عموی من بوده است، نه برادر مردان شما! و چه پرافتخار است این نسب، درود خدا بر او و خاندانش باشد!
آری، او آمد و رسالت خویش را به خوبی انجام داد، و مردم را به روشنی انذار كرد، از راه مشركان روی برتافت، و بر گردن هایشان كوبید، و گلویشان را فشرد - تا از شرك دست بردارند و در راه توحید گام بگذارند - .
او همواره با دلیل و برهان و اندرز سودمند، مردم را به راه خدا دعوت می كرد. بت ها را درهم می شكست، و مغزهای متكبران را می كوبید، تا جمع آن ها متلاشی شد، و تاریكی ها برطرف گشت، صبح فرا رسید، و حق آشكار شد، نماینده دین به سخن درآمد، و زمزمه های شیاطین خاموش گشت. افسر نفاق بر زمین فرو افتاد، گره های كفر و اختلاف گشوده شد، و شما زبان به كلمه اخلاص «لا اله الا الله» گشودید، در حالی كه گروهی اندك و تهی دست بیش نبودید!
آری، شما در آن روز بر لب پرتگاه آتش دوزخ قرار داشتید، و از كمی نیرو هم چون جرعه ای برای شخص تشنه، و یا لقمه ای برای گرسنه، و یا شعله آتشی برای كسی كه شتابان به دنبال آتش می رود، بودید، و زیر دست و پاها له می شدید!
در آن ایام آب نوشیدنی شما متعفن و گندیده بود، و خوراكتان برگ درختان! ذلیل و خوار بودید، و پیوسته از این می ترسیدید كه دشمنان زورمند شما را بربایند و ببلعند!
اما خداوند تبارك و تعالی شما را به بركت محمّدصلی الله علیه وآله بعد از آن همه ذلت و خواری و ناتوانی نجات بخشید، او با شجاعان درگیر شد، و با گرگ های عرب و سركشان یهود و نصاری پنجه درافكند، ولی هر زمان آتش جنگ را برافروختید خدا آن را خاموش كرد.
و هرگاه شاخ شیطان نمایان می گشت و فتنه های مشركان دهان می گشود، پدرم بردارش علی علیه السلام را در كام آن ها می افكند، و آنان را به وسیله او سركوب می نمود، و او هرگز از این مأموریت های خطرناك باز نمی گشت مگر زمانی كه سرهای دشمنان را پای مال می كرد و بینی آن ها را به خاك می مالید! [1]
گوشه ای از فضائل حضرت رسول اكرم صلی الله علیه وآله
ای مردم! بدانید من فاطمه ام! و پدرم محمّد است، كه صلوات و درود خدا بر او و خاندانش باد.
آن چه می گویم آغاز و انجامش یكی است - و هرگز ضد و نقیض در آن راه ندارد - و آن چه را می گویم غلط نمی گویم، و در اعمالم راه خطا نمی پویم.
پیامبری از میان شما برخاست، و به سوی شما آمد كه از رنج های شما رنج می برد، و به هدایت شما علاقه وافر داشت و نسبت به مؤمنان مهربان و رحیم بود.
اگر در جست و جوی نسب او را برآیید می بینید او پدر من بوده است، نه پدر زنان شما! و برادر پسر عموی من بوده است، نه برادر مردان شما! و چه پرافتخار است این نسب، درود خدا بر او و خاندانش باشد!
آری، او آمد و رسالت خویش را به خوبی انجام داد، و مردم را به روشنی انذار كرد، از راه مشركان روی برتافت، و بر گردن هایشان كوبید، و گلویشان را فشرد - تا از شرك دست بردارند و در راه توحید گام بگذارند - .
او همواره با دلیل و برهان و اندرز سودمند، مردم را به راه خدا دعوت می كرد. بت ها را درهم می شكست، و مغزهای متكبران را می كوبید، تا جمع آن ها متلاشی شد، و تاریكی ها برطرف گشت، صبح فرا رسید، و حق آشكار شد، نماینده دین به سخن درآمد، و زمزمه های شیاطین خاموش گشت. افسر نفاق بر زمین فرو افتاد، گره های كفر و اختلاف گشوده شد، و شما زبان به كلمه اخلاص «لا اله الا الله» گشودید، در حالی كه گروهی اندك و تهی دست بیش نبودید!
آری، شما در آن روز بر لب پرتگاه آتش دوزخ قرار داشتید، و از كمی نیرو هم چون جرعه ای برای شخص تشنه، و یا لقمه ای برای گرسنه، و یا شعله آتشی برای كسی كه شتابان به دنبال آتش می رود، بودید، و زیر دست و پاها له می شدید!
در آن ایام آب نوشیدنی شما متعفن و گندیده بود، و خوراكتان برگ درختان! ذلیل و خوار بودید، و پیوسته از این می ترسیدید كه دشمنان زورمند شما را بربایند و ببلعند!
اما خداوند تبارك و تعالی شما را به بركت محمّدصلی الله علیه وآله بعد از آن همه ذلت و خواری و ناتوانی نجات بخشید، او با شجاعان درگیر شد، و با گرگ های عرب و سركشان یهود و نصاری پنجه درافكند، ولی هر زمان آتش جنگ را برافروختید خدا آن را خاموش كرد.
و هرگاه شاخ شیطان نمایان می گشت و فتنه های مشركان دهان می گشود، پدرم بردارش علی علیه السلام را در كام آن ها می افكند، و آنان را به وسیله او سركوب می نمود، و او هرگز از این مأموریت های خطرناك باز نمی گشت مگر زمانی كه سرهای دشمنان را پای مال می كرد و بینی آن ها را به خاك می مالید! [1]
گوشه ای از فضائل حضرت رسول اكرم صلی الله علیه وآله
[1] أَيُّهَا النَّاسُ! اعْلَمُوا أَنِّي فَاطِمَةُ وَ أَبِي مُحَمَّدٌ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَقُولُ عَوْداً وَ بَدْءاً، وَ لاَ أَقُولُ مَا أَقُولُ غَلَطاً، وَ لاَ أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُ شَطَطاً.
«لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ»توبه (9) آيه 128.
فَإِنْ تَعْزُوهُ وَ تَعْرِفُوهُ تَجِدُوهُ أَبِي دُونَ نِسَائِكُمْ، وَ أَخَا ابْنِ عَمِّي دُونَ رِجَالِكُمْ، وَ لَنِعْمَ الْمَعْزِيُّ إِلَيْهِ. صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، فَبَلَّغَ الرِّسَالَةَ، صَادِعاً بِالنِّذَارَةِ، مَائِلًا عَنْ مَدْرَجَةِ الْمُشْرِكِينَ، ضَارِباً ثَبَجَهُمْ، آخِذاً بِأَكْظَامِهِمْ، دَاعِياً إِلَي سَبِيلِ رَبِّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، يَكْسِرُ الأَصْنَامَ، وَ يَنْكُثُ الْهَامَ، حَتَّي انْهَزَمَ الْجَمْعُ وَ وَلَّوُا الدُّبُرَ، حَتَّي تَفَرَّي اللَّيْلُ عَنْ صُبْحِهِ، وَ أَسْفَرَ الْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ، وَ نَطَقَ زَعِيمُ الدِّينِ، وَ خَرِسَتْ شَقَاشِقُ الشَّيَاطِينِ، وَ طَاحَ وَشِيظُ النِّفَاقِ، وَ انْحَلَّتْ عُقَدُ الْكُفْرِ وَ الشِّقَاقِ، وَ فُهْتُمْ بِكَلِمَةِ الإِخْلاَصِ فِي نَفَرٍ مِنَ الْبِيضِ الْخِمَاصِ «وَ كُنْتُمْ عَلي شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ»(آل عمران (3) آيه 103)
مُذْقَةَ الشَّارِبِ، وَ نُهْزَةَ الطَّامِعِ، وَ قَبْسَةَ الْعَجْلاَنِ، وَ مَوْطِئَ الأَقْدَامِ، تَشْرَبُونَ الطَّرْقَ، وَ تَقْتَاتُونَ الْوَرَقَ، أَذِلَّةً خَاسِئِينَ، تَخافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِكُمْ. فَأَنْقَذَكُمُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي بِمُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بَعْدَ اللَّتَيَّا وَ الَّتِي، وَ بَعْدَ أَنْ مُنِيَ بِبُهَمِ الرِّجَالِ، وَ ذُؤْبَانِ الْعَرَبِ، وَ مَرَدَةِ أَهْلِ الْكِتَابِ «كُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ» (مائده (5) آيه 64)
أَوْ نَجَمَ قَرْنٌ لِلشَّيْطَانِ، وَ فَغَرَتْ فَاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ، قَذَفَ أَخَاهُ فِي لَهَوَاتِهَا، فَلاَ يَنْكَفِئُ حَتَّي يَطَأَ صِمَاخَهَا بِأَخْمَصِه وَ يُخْمِدَ لَهَبَهَا بِسَيْفِهِ، مَكْدُوداً فِي ذَاتِ اللَّهِ، وَ مُجْتَهِداً فِي أَمْرِ اللَّهِ، قَرِيباً مِنْ رَسُولِ اللَّهِ، سَيِّدَ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ، مُشَمِّراً نَاصِحاً، مُجِدّاً كَادِحاً، وَ أَنْتُمْ فِي رَفَاهِيَةٍ مِنَ الْعَيْشِ، وَادِعُونَ فَاكِهُونَ آمِنُونَ، تَتَرَبَّصُونَ بِنَا الدَّوَائِرَ، وَ تَتَوَكَّفُونَ الأَخْبَارَ، وَ تَنْكِصُونَ عِنْدَ النِّزَالِ، وَ تَفِرُّونَ عِنْدَ الْقِتَالِ.